Η περίπτωση του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι

 Ο Μάνος με την ζωή του και το έργο του απέδειξε ότι μπορεί κάποιος να εγκαταλείψει την Αριστερά ( ΕΠΟΝίτης μέχρι τα Δεκεμβριανά όπου έζησε την τραγωδία της ομηρίας) χωρίς να στραφεί ποτέ εναντίον της.

 Ο Κεμάλ, η αποκοτιά του κυρ Μιχάλη, ο Γιάννης ο Φονιάς, ο Τζονης ο Μπόγιας, το τραγούδι της Περσεφόνης και πόσα άλλα αριστουργήματα που μάγεψαν τις αισθήσεις μας και τροφοδότησαν όμορφες παραισθήσεις. Δεν είναι μόνο ο ερωτικός Χατζιδάκις που μας συγκλονίζει, είναι και ο πολιτικός με την ευρύτερη έννοια.

 Έφτιαξε το Τρίτο πρόγραμμα και συγκρούστηκε με την δεξιά αρτηριοσκλήρωση και τα βρόντηξε. Άφησε 11 κείμενα - διαμαντάκια στο περιοδικό Τέταρτο , κείμενα που αντέχουν στον χρόνο και κατά την γνώμη μου δείχνουν την επονίτικη ρίζα του.

Δεν είναι μόνο το έργο, που πολλές φορές πράγματι υπερβαίνει τον καλλιτέχνη και τις προθέσεις του. Ο Μάνος με την προσωπική του στάση, κατέδειξε και τις προθέσεις του, απόδειξε ότι δεν μίσησε ποτέ ούτε τα νιάτα του, ούτε τα μεταγενέστερα νιάτα που επέμειναν αριστερά με τον δικό τους τρόπο. Είναι γνωστό το κείμενο του για τον Δεκέμβρη του 44.

«Τα Δεκεμβριανά δεν ήταν αντίδραση των κομμουνιστών (…) Ήταν η αγανάκτηση των παιδιών της γαλαρίας που βλέπαν τους συντρόφους τους και τα όνειρά τους στα φέρετρα, από σφαίρες που ρίξαν δωσίλογοι και φασίστες φορώντας γαλάζιους μανδύες εθνικοφροσύνης. Και όλα αυτά τα ελληνικά αποβράσματα με την επίσημη στήριξη του νεαρού τότε κράτους είχανε έναν εχθρό: την ψυχή των παιδιών της γαλαρίας…»

από Ολύμπιος Δαφέρμος