από Stelios Nikolaides, ΝΑΙ!!! Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν για τον ερχομό του Χριστού στην Γη! Τα κείμενα που το αποδεικνύουν…

 Μια ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

που μας έχουν αποκρύψει , μια ΑΛΗΘΕΙΑ που αποδεικνύει ότι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, προφήτευσαν, έχοντας τον εκ ΘΕΟΥ σπερματικό λόγο, την έλευση του ΧΡΙΣΤΟΥ στην Γη.

 Όσο και αν δεν το πιστεύετε οι αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι, που μίλησαν για τον ένα Θεό. Ιδέες όπως: ΛΟΓΟΣ, ΘΕΟΣ, ΑΘΑΝΑΣΙΑ, ΨΥΧΗ, ΛΥΤΡΩΣΗ, ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ….. δεν συναντώνται μόνο στα χριστιανικά κείμενα αλλά πολύ νωρίτερα και στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Σε πολλά αρχαία κείμενα εμπεριέχονται Θείες αποκαλύψεις, από τον Πυθαγόρα, τον Αναξίμανδρο, τον Παρμενίδη μέχρι το Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη μιλούσαν για ΑΥΤΟΝ, τον οποίο θεωρούσαν αιτία της δημιουργίας του κόσμο

 ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ:

-Ο Πλάτων μέσω του Τιμαίου μας λέει ότι ο Θεός είναι ποιητής ουρανού και γης, όπως ακριβώς και στην Ορθοδοξία: «Τον μεν ουν ποιητήν και πατέρα τούδε του παντός ευρείν τε έργον και ευρόντα εις πάντας, αδύνατον λέγειν» (Πλάτων, Τίμαιος 5,25,Γ).

 -Ο Αριστοτέλης λέει ότι ο Θεός είναι πηγή ζωής και καθαρή ενέργεια: «Η γαρ νου ενέργεια ζωή, εκείνος δε ενέργεια. Ενέργεια δε η καθ’αυτή εκείνου ζωή αρίστη και αίδιος», «Ώστε ζωή και αιών συνεχής υπάρχει τω Θεώ».

-Θαλής ο Μιλήσιος: «Πρεσβύτερον των όντων Θεός. Αγέννητον γαρ» Ο Θεός είναι αγέννητος, όπως και στην Ορθοδοξία.

 -Στην αθανασία της ψυχής είναι κάτι που επίσης υποστηρίζει η ορθόδοξη πίστη. «Οπότε δή το αθάνατον και αδιάφθορον εστί, άλλο τι ψυχή εί (…) Επίοντος αρά θανάτου επί τον άνθρωπον το μεν θνητόν, ως έοικεν, αυτού αποθνήσκει, το δ’ αθάνατον σων και αδιάφθορον οίχεται απιόν, υπεκχωρήσαν τω θανάτω» (Πλάτων, Φαίδων 106ε). Στο διάλογο Φαίδων περιγράφονται οι τελευταίες ώρες του Σωκράτη, ο οποίος εξηγεί για την αθανασία της ψυχής.

Θα μου πείτε βεβαίως ότι αυτά που διαβάσατε δείχνουν ότι ο χριστιανισμός αντέγραψε την ελληνική φιλοσοφία , ΛΑΘΟΣ, διότι ο ερχομός του Χριστού είχε προφητευτεί από Έλληνες αναζητητές της αλήθειας, δηλαδή φιλοσόφους, με περισσότερες μάλιστα λεπτομέρειες… από άλλους

 -Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ διετέλεσε για πολλά χρόνια διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, όπου υπήρχαν πολλά αρχαία κείμενα. Είχε λοιπόν τη δυνατότητα πρόσβασης μεταξύ των άλλων στα γραπτά που προέρχονταν από τον ναό του «αγνώστου Θεού» στην Αθήνα, στο έργο του «Ἐξηγητικόν περὶ τοῦ ἐν Ἀθήναις ναοῦ» επεξηγεί σε ποιον πραγματικά ανήκε ο ναός του Αγνώστου Θεού των Αθηνών, παραθέτοντας ταυτόχρονα τις προφητείες των Ελλήνων για την έλευση του Χριστού στην γη, Διαβάστε μεταφρασμένο ένα απόσπασμα και τα συμπεράσματα δικά σας……..

«Τότε πάλι οι επτά (σοφοί) μίλησαν και είπαν. Δια την οικονομίαν του Χριστού και δια την Αγία Τριάδα.(…) Γνωρίζεις πως τα παιδιά των Ελλήνων προφήτεψαν και τον προάναρχο Θεό και τον συνάναρχο Υιό αυτού και Λόγο, και το ομόθρονο αυτού και ομοούσιο Πνεύμα εκήρυξαν εκ των προτέρων, και τα δια σταυρού τίμια πάθη εκήρυξαν εκ των προτέρων. Εις αυτόν η δόξα και η ισχύς μαζί με το πανάγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

 Αγία Αικατερίνη, η Ελληνίδα φιλόσοφος ήρθε αντιμέτωπη με τον επικεφαλής των 50 ρητόρων, του οποίου το βασικό επιχείρημα ήταν το ότι κανένας παλαιός σοφός δεν κάνει λόγο για τον Εσταυρωμένο Ιησού και τη θεότητα του, αντέκρουσε η Αγία Αικατερίνη αντλώντας μαρτυρίες απ τους προ Χριστού σοφούς και ποιητές. Έτσι επικαλέστηκε τη μαρτυρία της σοφής Σίβυλλας, που είχε πει:

 «Κάποτε θα έρθει στην πολύπαθη γη κάποιος αναμάρτητος και με τους όρους της θεότητας θα λυτρώσει τον άνθρωπο από τη φθορά. Ο άπιστος όμως λαός θα τον φθονήσει και θα τον κρεμάσει ως κατάδικο θανάτου. Κι όλα αυτά θα τα υπομείνει με πραότητα». Στη συνέχεια ανέφερε τη μαρτυρία κάποιου γνωστού στους ρήτορες μάντη Απόλλωνα: «Ένας ουράνιος με πιέζει που είναι φως τριλαμπές. Αυτός δε που θα υποστεί τα πάθη, Θεός είναι, χωρίς να πάθει τίποτα η θεότητά του, διότι είναι συγχρόνως θνητός και αθάνατος. Αυτός είναι Θεός και άνδρας παίρνοντας όλα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά από θνητή γυναίκα».

 ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΗΚΤΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΑ… θέλετε και άλλα παραδείγματα; Πάρτε μια ανάσα και συνεχίζουμε

Σύμφωνα με την Ελληνική Αρετή, πρέπει να αγαπάμε όλους τους συνανθρώπους μας με ανιδιοτέλεια και περισσότερο από τον εαυτό μας ει δυνατόν, και χωρίς ποτέ να αναμένουμε ανταπόδοση της Αγάπης που δίνουμε.

– «Αγάπα τον πλησίον μικρά ελαττούμενος.» Να αγαπάς τον πλησίον σου λίγο περισσότερο από ότι αγαπάς τον εαυτό σου».  Θαλής ο Μιλήσιος

-«Η Αγάπη προς τους ανθρώπους είναι καθήκον, αφού είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου θεού.» Επίκτητος αρχαιος Έλληνας φιλόσοφος

– «Αφετηρία των αρετών είναι η ευσέβεια, και κορυφαίο όριό τους η Αγάπη.» Πυθαγόρας ο Σάμιος

– «Ν’ ανταποδίδης την Αγάπη με Αγάπη.» Ησίοδος (Έργ. Και.Ημ.)

– «Φιλοφρονήσασθαι αλλήλους» Να αγαπάτε αλλήλους (ο ένας τον άλλον). Πλάτων

– «Να αγαπάτε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τη φυλή η την θρησκεία στην οποία ανήκουν.» Επίκτητος

– «Ούκ έσθ’όπως γάρ ουν άνθρωπον αδικούντα σέβειν Θεόν. Αλλά κρηπίς ευσεβείας σοι νομιζέσθω η φιλανθρωπία» Άνθρωπος ο οποίος αδικεί δεν είναι δυνατόν να σέβεται τον Θεό. Αλλά βάθρο της ευσέβειας να θεωρείς την Αγάπη προς τον συνάνθρωπο.’’ Αριστοτέλης

– «Τι πιο όμορφο υπάρχει από το να χαμογελάς στους εχθρούς σου;» Σοφοκλής

– «Ποτέ δεν θα λησμονήσω ότι έχω προστάτη μου το Θεό» . (Πλάτωνας) .

– Αιτία ολόκληρης της γένεσης είναι ο Θεός διότι το καλό από τη φύση του παράγει το καλό (Πλάτωνας)

– «Επάνω σ` όλα βασιλεύει θεός, μοναδικός πάντοτε και σταθερός, που τίποτα δεν του μοιάζει» . (Πυθαγόρας από Σάμο) .

– ΜΗΔΕΝ ΠΕΡΙ ΠΛΕΙΟΝΟΣ ΠΟΙΟΥ ΠΡΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ  Να φροντίζεις περισσότερο για το δίκαιο απ΄οτιδήποτε άλλο. (Πλάτωνας από Αθήνα)

– «Χρέος έχουμε να θεωρήσουμε το Θεό πνεύμα πανίσχυρο, αθάνατο και τέλειο. Γιατί αν και αόρατος για τα μάτια των ανθρώπων, φανερώνεται με τα έργα του» . (Αριστοτέλης από Στάγειρα) .

– Θεέ μου, Δώσε μου την ωραιότητα της ψυχής και αξίωσε με με αρμονία ψυχής και σώματος. (Προσευχή του Σωκράτη). 470 – 399 π.χ.

– Το αρχαιότερο είναι ο Θεός διότι είναι αγένητος (που δεν έχει γεννηθεί) . (Θαλής ο Μιλήσιος) .

-Θεϊκό είναι εκείνο που δεν έχει αρχή και τέλος (άναρχο). (Θαλής ο Μιλήσιος) . 640 – 546 π.χ.

– Ο Θεός είναι δημιουργός του σύμπαντος και σαν πατέρας φροντίζει τα πάντα από κοινού και το καθένα χωριστά. (Ζήνων ο Στωικός) .

– Ο Θεός ταπεινώνει την υπερηφάνεια και εξυψώνει τα ταπεινά. (Χίλων από Σπάρτη , 6ος αι. π.χ.) .

– Τα περισσότερα Θεϊκά πράγματα μας διαφεύγουν και δεν τα γνωρίζουμε, εξαιτίας της απιστίας μας (Ηράκλειτος από Έφεσο) 540 – περ. 475 π.χ.

– «Ούτε γαρ ανταδικείν δει ούτε κακώς ποιείν ουδένα ανθρώπων ουδ αν οτιούν πάσχη υπ αυτών.» Ούτε λοιπόν να αντιδικεί κανείς πρέπει ούτε να κακοποιεί κανένα από τους ανθρώπους οτιδήποτε κι αν παθαίνει από αυτούς. — Πλάτων (Κριτ΄. 10,49 Γ)

– «Ανέχου Πάσχων.» Να ανέχεσαι να αδικείσαι, να υποφέρεις (δείχνε υπομονή όταν αδικείσαι, όταν υποφέρεις.) — Ευριπίδης

– «Είναι προτιμότερο να αδικείσαι παρά να διαπράττεις αδικία.» — Σωκράτης

– «Ικέτην γέροντα και πένητα μη προδώς.» Ικέτη, γέροντα και φτωχό μην προδίδεις (μην αφήσεις αβοήθητο). — Μένανδρος (Γνωμ. Μον.)

– «Ατυχούντι συνάχθου.» Να συμπάσχεις με αυτόν που ατυχεί.) —(Δελφικό παράγγελμα)(Επίσης, Ηράκλειτος

– -«Ζωή είναι να μη ζεις μόνο για τον εαυτό σου— Μένανδρος (Γν. Μον.585).

– Το να νικήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό (τον εγωισμό σου) είναι η πρώτη και η καλύτερη από όλες τις νίκες. — Πλάτων(Νόμοι).

– -«Αρετής οικείον, κακίας αλλότριον» Να αισθάνεσαι οικειότητα προς την αρετή και ξένος προς την κακία. — Κλεόβουλος ο Λίνδιος (ένας από τους επτά σοφούς που συνέγραψαν τα Δελφικά παραγγέλματα).

– Από τη δική σου συμφορά, μάθε να συμπάσχεις στη συμφορά του άλλου. Γιατί και σένα, όταν πάθεις άλλος θα σε συμπονέσει που έπαθε κι αυτός. — Φιλήμων (Αδήλ.516).

-«Να αγαπάς τη μόρφωση, τη σωφροσύνη, τη φρονιμάδα, την αλήθεια, την πίστη, την εμπειρία, την επιδεξιότητα, την συνεργασία, την επιμέλεια, την οικονομία, την τέχνη, την ευσέβεια». — Θαλής ο Μιλήσιος.

-Ο άνθρωπος για να’ ναι αρεστός στο Θεό πρέπει να είναι δίκαιος και ενάρετος , να μη διαφθείρει παρθένες ,να μη μοιχέυει να μην κλέβει και να μην σκοτώνει προς χάριν των χρημάτων .Ούτε μια βελόνα ξένη μην επιθυμήσης ,γιατί ο Θεός στέκεται πλάι σου και βλέπει κάθε σου πράξη» .Φιλήμων ο Συρακούσιος.

-«Θεόν προτίμα, δεύτερον τους σούς γονείς» Μένανδρος (Γνωμ. Μον.). Πρώτα να τιμάς τον θεό, και δεύτερον τους γονείς σου.

-«Στον φτωχό δώσε αμέσως. μην του πης έλα αύριο» Φωκυλίδης ο Μιλήσιος.

-«Όποιος αφήνει τον ίδιο τον άνθρωπο να δυστυχή σοφός δεν είναι».Ευριπίδης.

-«Μέμνησο πλουτών , τους πένητας ωφελείν» . Μένανδρος. Αν πλουτίσης, θυμήσου να βοηθάς τους φτωχούς.

-«Ο Θεός φροντίζει για μας, γιατί κι εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλάσματά του» Πλάτων.

-«Βιάζεσθαι δε τινα ούχ όσιον ούτε μητέρα ούτε πατέρα» Πλάτων. Δεν είναι σύμφωνο με το θείο νόμο να κακομεταχειρίζεσαι την μητέρα σου ή τον πατέρα σου.

 

«Κατοικούμε αυτήν την χώρα, χωρίς να διώξουμε άλλους από αυτήν, ούτε την καταλάβαμε έρημο, ούτε μαζευτήκαμε σ’ αυτήν μιγάδες από πολλά έθνη, απεναντίας, είναι τόσο καθαρή και γνήσια η ράτσα μας, από την οποία ξεφυτρώσαμε, ώστε σε αυτήν την χώρα που αντικρίσαμε το πρώτο φως, σε αυτήν εξακολουθούμε να κατοικούμε, διότι είμαστε Αυτόχθονες». (Ισοκράτης, «Πανηγυρικός», 24)

 ΕΑΝ ΕΦΘΑΣΕΣ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΠΟΤΕ ΔΕΣ...

Έχουν διασωθεί και 'αλλα αρχαία κείμενα που αποδεικνύουν ότι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν για τον ερχομό του Χριστού στην Γη. Ποια είναι αυτά:

 Στην Πολιτεία του Πλάτωνα (B, V , 362) – βιβλίο που όλοι το αποδέχονται – περιέχεται μία προφητεία ισάξια μ’ αυτές των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης:

 «Θα απογυμνωθεί απ’ όλα εκτός της δικαιοσύνης, διότι φτιάχτηκε αντίθετος στην ως τότε συμπεριφορά. Χωρίς να αδικήσει κανέναν θα δυσφημισθεί πολύ ως άδικος ώστε να βασανισθεί για την δικαιοσύνη και θα γεμίσει με δάκρυα εξαιτίας της κακοδοξίας αλλά θα μείνει αμετακίνητος μέχρι θανάτου και ενώ θα είναι δίκαιος θα θεωρείτε άδικος για όλη του τη ζωή. Έχοντας τέτοιες διαθέσεις ο δίκαιος θα μαστιγωθεί, θα στρεβλωθεί, θα δεθεί, θα ανάψουν τα μάτια του και στα τελευταία του αφού πάθει κάθε κακό θα καρφωθεί πάνω σε πάσσαλο, και να ξέρεις ότι δεν είναι δίκαιο αλλά αφού έτσι το θέλει ας γίνει».

 Στο έργο Προμηθεύς Δεσμώτης του Αισχύλου, ο Προμηθέας όντας φυλακισμένος στον Καύκασο προλέγει ότι ο λυτρωτής του θα γεννηθεί από την παρθένο Ιώ και τον Θεό (στ.772, 834, 848) θα είναι δηλαδή υιός Θεού και υιός Παρθένου. Αυτός ο Θεάνθρωπος θα καταλύσει την εξουσία των παλαιών θεών και θα αφανίσει αυτούς και την δύναμή τους (908,920).

 Ο Ερμής τότε σταλμένος από τον Δία προαναγγέλλει στον Προμηθέα τα εξής: «Τοιούδαι μόχθου τέρμα μη τί προσδόκα πριν αν θεός τις διάδοχος των σων πόνων φανή, θελήση τ’ είς αναύγητον μολείν ‘Άιδην, κνέφαια τ’ άμφί Ταρτάρου βάθη» μετάφραση «μην περιμένεις να λυτρωθείς από τους πόνους προτού θεός πάρει τα πάθια τα δικά σου πάνω του και με τη θέλησή του κατέβει στον ‘Άδη τον ανήλιαγο, στους άφεγγους του Ταρτάρου βυθούς» (στ. 1041-1043). Ο Σωκράτης στην απολογία του αναφέρει τα ακόλουθα:

 «Θα μείνετε κοιμισμένοι σε όλη σας τη ζωή εάν δεν σας λυπηθεί ο Θεός να σας στείλει κάποιον άλλον» (Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους 18{31α}). Στο Άγιον Όρος υπάρχουν χειρόγραφα που διασώζουν προφητείες της Σίβυλλας –της ιέρειας του Απόλλωνα– για την έλευση του Χριστού π.χ σε χειρόγραφο με την ονομασία «Υπόμνημα εις τον Άγιον Απόστολον Φίλιππον» πού φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρείου αναφέρονται τα εξής: «Ύστερα από πολύ καιρό θα φθάσει κάποιος εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκαν αμόλυντον. Με ανεξάντλητα όρια ώς Θεότητα θα λυτρώσει τον άνθρωπον από την φθοράν των ανίατων παθών. Και θα τον φθονήσει άπιστος λαός και θα κρεμασθεί ψηλά ώς κατάδικος εις θάνατον.

 Όλα αυτά θα τα υποφέρει με πραότητα». Στο ίδιο χειρόγραφο αναφέρεται μία ανατριχιαστική προφητεία για την θεανθρώπινη φύση του Χριστού, για το εκούσιον πάθος Του, αλλά και για την Ανάστασή Του: «Ένας ουράνιος με πιέζει ισχυρά, ό οποίος είναι φως τριλαμπές. Αυτός είναι ο παθών Θεός, χωρίς να πάθει τίποτε ή Θεότης Του, διότι είναι συγχρόνως θνητός και αθάνατος. Αυτός είναι συγχρόνως Θεός και άνθρωπος, που υποφέρει από τους θνητούς τά πάντα, δηλαδή τον σταυρό, την ύβριν, την ταφή. Αυτός κάποτε από τα μάτια του έχυσε δάκρυα θερμά.

 Αυτός πέντε χιλιάδες χόρτασε με πέντε άρτους, κάτι που ήθελε δύναμη θεϊκή. Ο Χριστός είναι ο δικός μου Θεός, ο οποίος εσταυρώθη εις το ξύλον, ο οποίος εξέπνευσεν, ο οποίος εκ του τάφου ανήλθεν εις τον ουρανόν». Οι παραπάνω προφητείες αναφέρονται και σε άλλα χειρόγραφα πού βρίσκονται σε άλλες Μονές του Αγίου Όρους η αλλού(π.χ Μονή Σινά). Παρατίθενται ακόμη σε σύγχρονο βιβλίο, στον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Αρχιμανδρίτη Βίκτωρος Ματθαίου. Και γι’ αυτούς που ίσως αμφισβητήσουν ότι τα παραπάνω ειπώθηκαν πράγματι από την Σίβυλλα και ισχυριστούν ότι είναι επινοήσεις κάποιον Χριστιανών Μοναχών, αρκεί το εξής αδιαμφισβήτητο γεγονός.

 Από διάφορες πηγές έχει διασταυρωθεί πώς τις προφητείες αυτές αλλά και άλλες –είτε της Σίβυλλας είτε άλλων σοφών Ελλήνων- χρησιμοποίησε η Αγία Αικατερίνη. Συγκεκριμένα, το 305 η Αγία Αικατερίνη η Αλεξανδρινή έλεγχε τον αυτοκράτορα Μαξιμίνο για την ειδωλολατρική του πολιτική.

 Ό τελευταίος συγκέντρωσε τότε τους σοφότερους ειδωλολάτρες της αυτοκρατορίας για να την μεταπείσουν και να την κάνουν παγανίστρια. Στο διάλογο που ακολούθησε, αυτή η πάνσοφη και σπουδαγμένη στην Ελληνική παιδεία γυναίκα στην προσπάθειά της να αποδείξει ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός Θεός ανέφερε – μεταξύ άλλων – και τις προφητείες της Σίβυλλας. Και για να προληφθεί η κάθε απερίσκεπτη “σκέψη”, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να έπλασε αυτές τις προφητείες η ίδια η Αγία για τους εξής βασικότατους λόγους:

 Δεν θα μπορούσε να πει ένα τόσο μεγάλο ψέμα σχετικά με την ιέρεια του Απόλλωνα μπροστά στους σοφότερους εκπροσώπους της αρχαίας θρησκείας, διότι αμέσως όλοι θα διαπίστωναν το ψέμα της. Όμως, όχι μόνο δεν την κατηγόρησε κανείς για αναλήθειες, αλλά αντιθέτως οι σοφοί ειδωλολάτρες παραδέχτηκαν την λεκτική τους ήττα και όλοι αμέσως ασπάστηκαν με τη θέληση τους τον Χριστιανισμό με αποτέλεσμα ο αυτοκράτορας να τους θανατώσει. Κανείς δεν μπορεί λοιπόν να αμφισβητήσει την αδιάσειστη αλήθεια ότι τα προφητικά αυτά λόγια βγήκαν από το στόμα της Σίβυλλας.

 Σε άλλο χειρόγραφο που βρίσκεται στην Αγιορείτικη Μονή Διονυσίου, αναφέρεται μια άλλη προφητεία της Σίβυλλας: «Σας προφητεύω έναν τρισυπόστατο Θεό στα ύψη εκτεινόμενο του οποίου ο αιώνιος Λόγος σε ανυποψίαστο κόρη θα κυοφορηθεί, όπως ακριβώς το φέρον φωτιά τόξο, το μέσον του κόσμου διαπερνώντας. Όλο τον κόσμο αφού επαναφέρει στην ζωή, και στον Πατέρα θα τον προσφέρει σαν δώρο. Μαρία θα είναι το όνομα αυτής».

 Βλέπουμε λοιπόν ότι η Θεία Πρόνοια μέσω του “σπερματικού λόγου” (όπως τον ονόμασαν οι Πατέρες της Εκκλησίας) φώτισε κάποιους Έλληνες της Αρχαιότητας και έτσι άφησαν εκατοντάδες χρόνια πριν τον Χριστό προφητείες για την έλευσή Του. Και άλλοι αρχαίοι λαοί έδωσαν τέτοιες προφητείες χωρίς να πλησιάζουν σε καμία περίπτωση την ακριβολογία των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης περιοριζόμενες αποκλειστικά και μόνο στην αναφορά για τον ερχομό κάποιου Σωτήρα πού θα λυτρώσει τον κόσμο.

 Οι προφητείες όμως των αρχαίων Ελλήνων δίνουν λεπτομερέστατα στοιχεία για τον Χριστό (γέννηση Του από την Παρθένο Μαρία, θεανθρώπινη φύση Του, θαύματα Του, Σταύρωση, Κάθοδος στον Άδη και Ανάσταση Του, τρείς υποστάσεις του Θεού). Έτσι, πολλές απ’ αυτές καθίστανται ισάξιες με τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ κάποιες άλλες τις ξεπερνούν κιόλας.

 Αυτό ακριβώς αναγνωρίζει και ο μεγάλος μας εκκλησιαστικός συγγραφέας Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (2ος αιώνας μ.Χ), ο οποίος στο έργο του Στρωματείς (5,13) δηλώνει απερίφραστα: «Ούκ οίμαι υπό Ελλήνων σαφέστερον προσμαρτυρήσεσθαι τόν Σωτήρα ημών» δηλαδή «δεν είναι δυνατόν, νομίζω, να προαναγγελθεί σαφέστερα από τους Έλληνες ό Σωτήρας μας». Βλέπουμε λοιπόν ότι οι σοφοί Έλληνες της αρχαιότητας όχι μόνο πίστευαν σε ένα Θεό αλλά μίλησαν κιόλας για την τριαδικότητα Του, για την διττή φύση του Χριστού, για την Σταύρωση και την Ανάστασή Του.