Αν δεν αγγίξεις ποτέ
το πλέγμα, μόλις φύγεις από δω γίνεσαι ατμός! Και ενώ έχεις συνείδηση, έχεις
τέτοια συνείδηση όπως όταν κοιμάσαι! Δώρον άδωρον! Ενώ αν αγγίξεις το πλέγμα
μια φορά, και από την Γη να φύγεις, έχεις την συνείδηση που έχουμε τώρα σε όλες
τις μορφές, τις επεκτάσεις του πλέγματος! Να αγγίξουν το πλέγμα -έστω για λίγο!
Να βάλουν δηλαδή το δάκτυλο τους! Και αφού δεν μπορούν να δουν το πλέγμα
γίνομαι εγώ πλέγμα! Αν μπορέσεις να το πιάσεις, αυτό γίνεται ξενιστής σου! Σε
καταλαμβάνει! Και παρότι μπορεί να είσαι το χειρότερο πλάσμα, η δύναμη αυτή σε
διαποτίζει.
Αυτό έχει δική του
νοημοσύνη! Δεν ενδιαφέρεται για το πώς σκεφτόμαστε εμείς! Ή σε αφήνει και
κυκλοφορείς ηλίθιος όπως είσαι, ή κάποιες στιγμές θέλει και εμφανίζεται! Από
μόνο του! «Θέλω να βγω να με δει!» Αν είσαι εκεί εκείνη την στιγμή, είναι η ώρα
που στρέφεται ο Ιορδάνης εις τα οπίσω! Φεύγει δηλαδή το πρόσωπο που έχει
αγγίξει το πλέγμα, και ενώ εσύ αυτό το πρόσωπο βλέπεις, ξαφνικά αγγίζεις το
πλέγμα είτε θες είτε δεν θες! Υπάρχει μια μικρή συνέχεια. Μπορεί να αγγίζεις το
πλέγμα και να ταυτιστείς με το πλέγμα, και για πρώτη φορά επιτέλους να το
αγγίξεις. Αν πάθω ηλεκτροπληξία και μ' αγγίξεις, θα πάθεις κι εσύ! Ή μπορείς να
τραβηχτείς γρήγορα. Να τραβηχτείς εσωτερικά με μεγάλη ταχύτητα! Kαι να πεις:
Ευτυχώς σώθηκα! Είμαι πάλι μες στην μιζέρια μου! Ο Κανένας
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου