Απ’ τα μέρη που μας τύλιξε η ντροπή
κι από το πέρασμα της σιωπηλής
σκιάς,
απ’ τα όνειρα μας όσα δεν είχανε
κλαπεί
ίσως τα πιο όμορφα χαθήκανε με
σας.
κι ο ματωμένος Φυτευτής μπήκε σε
ράγες συνοδεία.
Ουρλιάζουν οι ψυχές απ’ τη μονιά
τους
κι οι ζωντανοί στην πιο
οργισμένη θρηνωδία.
Δε τύλιξε η δροσιά η αυγινή
ανθούς καμπίσιους,
κείνη τη νύχτα σφραγίστηκε η
πολύπαθη γενιά μου.
Νιάτα γλυκά θυσιασμένα απ’ τους περίσσιους
κι ούτε που φτάνουν οι συγνώμες
μας, παιδιά μου.
Τι κι αν τον άνθρωπο μέσα μας
προδώσανε οι λυγμοί μας;
Απ’ το σταυρό που κουβαλάμε τώρα
πιο βαριά η μνήμη.
Δοκιμάστηκε απ’ το διάολο όσο
πάει η αντοχή μας.
Χρωστάμε να βγούμε σε κάθε
στενορύμι.
Θες κάτι άλλο συνένοχε λαέ
θεληματάρη;
Ναι, εγώ είμαι ο βλάσφημος που
χρόνια λες ότι υπερβάλω.
Μόνο που εγώ στα 23 μου, τον
είδα τον βαρκάρη
κι ακόμα πληρώνω που πίσω μ’
άφησε.
και κάθε αγιαστικό που η ζωή σας
χάρισε
τώρα μαγάρισε τη δίψα σας για τ’
άφθονα.
Τώρα ο θάνατος μας κάνει τη ζωή
ανηφοριά
και θα ‘ναι η έσχατη ντροπή αν
σβήσει τούτο το κερί.
Εδώ που φτάσαμε λοιπόν δε
σηκώνει ανημποριά.
Εδώ απ’ τα μέρη που μας τύλιξε η
ντροπή
κι από το πέρασμα της σιωπηλής
σκιάς,
απ’ τα όνειρα μας όσα δεν είχανε
κλαπεί
ίσως τα πιο όμορφα χαθήκανε με
σας.
Εδώ παιδιά μου που φώλιασε η
σιωπή,
να μην προλάβουμε να ντυθούμε
γιορτινά
αν δεν ξεπλύνουμε τελείως την
ντροπή
να το θυμάστε σαν ανταμώσουμε
ξανά.
Στον ίδιο τάφο όλους μας χωράνε,
οι τραπεζίτες αγοράσανε τους
ουρανούς
κι οι σκυλογιοί βγάζουνε γλώσσα
πάλι και μιλάνε
Όσο γεμίζουμε άθυμους δειλούς,
Θα βρίσκουν τρόπο οι οχιές να
κυβερνάνε
κι αν μέχρι τώρα ήσουν ελεύθερος
«άνθρωπε» να υπακούς,
πάρε εκδίκηση απ’ αυτούς που
λάθος σε μετράνε.
να μην προλάβουμε να ντυθούμε
γιορτινά
αν δεν ξεπλύνουμε τελείως την
ντροπή
να το θυμάστε σαν ανταμώσουμε
ξανά.
*
"ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ
ΕΙΜΑΙ!"
Και
τελικά παγιδεύεσαι μέσα σε αυτό που πιστεύεις ότι είναι ο Θεός! O Κανένας
*
Σ' αγαπώ γιατί είσαι κομμάτι
του Ανθρώπου από την γυάλα που έσπασε ο Εωσφόρος!
Να
χορεύεις με την ζωή!
Τον δικό σου τον χορό!
Thats all.
Stelios Nikolaides
*
Πώς μπορώ να σ’ αγαπήσω ακόμη
πιο πολύ;
Πώς μπορώ να σ’ ευγνωμονώ
ακατάπαυστα;
Πώς μπορώ να σε κατανοήσω;
Kάνω υπόκλιση στο μεγαλείο σου!
Κάνω υπόκλιση στη Ζωή!
Μοιάζουν όλα τυχαία, αλλά δεν
είναι τίποτα στην τύχη:
η καθαρότητα του τοπίου, η
ομορφιά της στιγμής, η ομορφιά της αμέσως επόμενης στιγμής, η ανάδραση της
μεθεπόμενης, η ολότητα της ύπαρξης!
Κρισναμούρτι
*
Δεν γίνεται συντροφιά με
ανόητους! Κομφούκιος
μια στιγμή ακριβείας είναι η αρετή η ελληνική!
Οδ. Ελύτης
Ο κόσμος αυτός δεν έχει έξοδο διαφυγής! Μόνο το θαύμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου