Εντελώς ενδεικτικά, γνώριζαν για:
• Το άτομο (Μόσχος ο Φοίνιξ,
Δημόκριτος, Λεύκιππος, Επίκουρος). Επαναλαμβάνει ο Ντάλτον το 1808 μ.Χ.
• Την κίνηση των ατόμων και τον
σχηματισμό των ουρανίων σωμάτων από άτομα ( Δημόκριτος).
• Την σχετικότητα ( Ηράκλειτος,
Ζήνων Ελεάτης). 2.500 έτη αργότερα, Αϊνστάιν.
• Την φύση του Σύμπαντος (
Λουκρήτιος) και την σφαιρικό-τητά του ( Πλάτων , Θαλής, Πυθαγόρειοι).
• Τον χωροχρόνο ( Ζήνων ο
Ελεάτης, Δαμάσκιος).
• Την αντι- ύλη και τα παράλληλα
σύμπαντα ( Φιλόλαος).
• Τον νόμο των αναλογιών ( Ερμής,
Πυθαγόρας).
• Την αντιστροφή του χρόνου (
Πλάτων, «Πολιτικός») που ανακάλυψε μετά από 25 αιώνες ο Αϊνστάιν.
• Το παλλόμενο Σύμπαν ( Πλάτων,
«Πολιτικός»).
• Την πρωταρχική
έκρηξη-δημιουργό του Σύμπαντος (Ορφικοί), που «ανακάλυψε» το 1927 ο Βέλγος Ζώρζ
Λεμάντρ.
• Το Ηλιακό Σύστημα και την
σφαιρικότητά της Γης
(Αρίσταρχος ο Σάμιος, Πυθαγόρας,
Πλάτων, Στράβων).
• Την προέλευση των μετεωριτών
από το Διάστημα ( Διογένης ο Απολλωνιάτης τον Ε' αιώνα π.Χ., ο Λαβουαζιέ τον
απέρριψε με το επιχείρημα: «στον ουρανό δεν υπάρχουν πέτρες!»).
• Τους πέραν του Κρόνου πλανήτες
(Δημόκριτος και Αναξιμένης, 2.400 χρόνια πριν από τους σύγχρονους αστρονόμους).
• Την φύση του Γαλαξία ως
αστρικό νεφέλωμα ( Δημόκριτος - χωρίς τηλεσκόπιο) 2.300 χρόνια αργότερα ο «μεγάλος»
Άγγλος αστρονόμος Φέργκιουσον, χειριζόμενος το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο της εποχής
του, τον «διέψευσε»!
Γι’ αυτό είπαν ότι αναμετρήθηκαν
ένα μεγάλο μυαλό χωρίς τηλεσκόπιο και ένα μικρό μυαλό με τηλεσκόπιο. Όλεθρος
για τον δεύτερο.
• Το απροσμέτρητο των αποστάσεων
στο Διάστημα ( Ορφεύς, Αρίσταρχος).
• Τα ηλιακά συστήματα και τους «μή
φωτεινούς συνοδούς των ηλίων» (Πυθαγόρας, Ηράκλειτος).
• Το ότι οι κόσμοι έχουν αρχή
και τέλος (Δημόκριτος).
• Την ελλειπτικότητα της γηίνης
τροχιάς ( Αρίσταρχος- το
«ανακάλυψε» ο Γκάους το 1819
μ.Χ.)
• Τους αστεροειδείς και τις
συγκρούσεις τους με την Γη
( Πλάτων, «Τίμαιος»). 2.300 έτη
αργότερα η Γαλλική Ακαδημία χαρακτηρίζει αυτήν την άποψη «δεισιδαιμονία» !
• Τις διαστάσεις της υδρογείου
(Ερατοσθένης, Δικαίαρχος).
• Την 24ωρη περιστροφή της Γης
(Ηρακλείδης ο Ποντικός).
• Τα αίτια των εκλείψεων (
Αναξαγόρας, Θαλής ).
• Τους νόμους κινήσεων των
πλανητών (Πυθαγόρειοι, Εύδοξος).
• Την πολλαπλότητα των κόσμων
(Ξενοφάνης, Ζήνων ο Ελεάτης, Αναξίμανδρος, Αναξαγόρας, Αναξιμένης, Μητρόδω-ρος,
Θαλής). 2.100 έτη αργότερα τόλμησε να το επαναλάβει ο Τζορντάνο Μπρούνο και τον
έκαψαν ζωντανό!
• Την φύση της Σελήνης (
Πλούταρχος , Εμπεδοκλής).
• Τις ποικίλες κινήσεις της
υδρογείου (Ηρακλείδης ο Ποντικός).
• Την φύση του Ήλιου
(Αναξαγόρας).
• Τον πολικό αστέρα (Ορφικοί,
Όμηρος).
• Την αντανάκλασιν του ηλιακού
φωτός από την Σελήνη
(Θαλής, Παρμενίδης, Πλούταρχος).
Ο Γαλιλαίος το επαναλαμβάνει 2.100 χρόνια αργότερα.
• Την διάμετρο του Ηλίου
(Θαλής).
• Την αιτία των παλιρροιών
(Ποσειδώνιος). Ο Κέπλερ την ξαναβρίσκει 1.900 έτη αργότερα.
• Τους υπολογιστές (Μηχανισμός
των Αντικυθήρων α ' αι. π.Χ. - Βίνερ 1950).
• Την Αμερική (Πλάτων , Στράβων,
Βίων Προυσαεύς).
• Τα διαστημικά ταξίδια (
Λουκιανός).
• Τον τρόπο σχηματισμού του
Ηλιακού Συστήματος (Πλάτων) 2.300 χρόνια
μετά ο Λαπλάς.
• Την θεωρία για την εξέλιξη των
ειδών (Αναξίμανδρος 600 π.Χ. - Δαρβίνος 1859 μ.Χ.).
• Το ότι οι στεριές είναι λιγότερες
από τα νερά ( Φιλόστρατος).
• Την προέλευση της ζωής
(Δημόκριτος, Αναξίμανδρος ).
• Την ενέργεια ( Αναξίμανδρος,
Αριστοτέλης).
• Τα αίτια των πλημμυρών του
Νείλου ( Ηρόδοτος). Τα «ανακαλύψαμε» μετά από 2.300 έτη!
• Το εξάμηνο πολικό ημερονύκτιο
( Βίων ο Αβδηρίτης).
• Την ισημερινή Αφρική και τα
οροπέδια της (Πτολεμαίος).
• Το έτος των 365,25 ημερών (ο
Διόδωρος βεβαιώνει ότι «πρόκειται για πολύ παλαιά γνώση» Α' 50).
• Τα ζώδια και τα ονόματα τους
(Ορφικοί - 3.500 έτη πριν τον Νεύτωνα).
• Τις ισημερίες και τα
ηλιοστάσια (Ορφικοί).
• Την φύση των κομητών
(Πυθαγόρειοι, Αριστοτέλης).
• Τους κοσμικούς ήχους
(Πυθαγόρας).
• Την απόσταση της Γης από τα
άλλα ουράνια σώματα (Ίππαρχος).
• Την αντίληψη για ένα ζωντανό
Σύμπαν που είναι Όν, το οποίο περικλείει όλα τα όντα (Πλωτίνος).
• Την αλληλεπίδραση των πάντων
(Πλάτων).
Την έννοια Κοσμικής Τάξεως και
Αρμονίας (Ορφικοί, Ηράκλειτος).
• Το ωοειδές σχήμα του Σύμπαντος
(Ορφικοί, αναφορές Μακροβίου και Αχιλλέως Τατίου).
• Την αστρογένεση από κοσμική
σκόνη ( Ορφικοί ).
• Την πρωταρχική συγκέντρωση
όλης της ύλης του Σύμπαντος σε ένα ωοειδούς σχήματος σώμα (Ορφικοί, Αππίων).
• Το πεπερασμένο του Σύμπαντος
(Ορφικοί - ύμνοι Φύσεως).
• Τα αυτόματα (ρομπότ) (
Ήφαιστος, Δαίδαλος, Τάλως, Ήρων).
• Το DNA (Κηρύκειο).
• Τον χάλυβα (κατά τον Ευρυπίδη
στους ναούς των Ορφικών οι ξυλοδεσιές κατασκευάζονταν «χαλύβω πελέκει» ).
• Το ότι «τον ήλιον μύδρον είναι
διάπυρον» ( Αναξαγόρας).
•Ο Ξενοκράτης συνέγραψε εξάτομο
έργο «Περί Αστρονομίας» που χάθηκε όπως και το άλλο σύγγραμμα του «Πυθαγόρεια
Πράγματα». Ο Πλούταρχος πάντως μας πληροφορεί ότι μιλούσε για περιστροφές,
περιφορές και άλλες κινήσεις των ουρανίων σωμάτων.
• Ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρει
για τον Φιλόλαο τον Κροτωνιάτη, Πυθαγόρειο φίλο του Πλάτωνος, ότι εδίδαξε πως «
η Γη κινείται κυκλικώς» («Φιλοσόφων Βίοι και Δογμάτων Συναγωγή» Η' 85).
Ο Κέπλερ ομολογεί ότι μελέτησε
τον Πρόκλο και ο Ρ. Τέμπλ διαπιστώνει ότι «πίσω από τον Κοπέρνικο βρίσκεται ο
Αρίσταρχος, πίσω από τον Κέπλερ βρίσκεται ο Πρόκλος». Ο Πρόκλος στα έργα του
υποστηρίζει ότι:
• Τα άστρα είναι σώματα σταθερά
και περιστρέφονται περί τον άξονα τους.
• Υπάρχουν ουράνια σώματα που
μας είναι αόρατα.
• Γύρω από τα άστρα
περιστρέφονται πλανήτες οι οποίοι περιστρέφονται περί τον άξονα τους.
• Η Γη είναι πλανήτης
περιστρεφόμενος γύρω από τον Ήλιο και περιστρεφόμενος περί τον άξονα του προς
τα ανατολικά.
• Οι πλανήτες έχουν δορυφόρους.
• Οι πλανήτες ρίχνουν σκιές που
προκαλούν εκλείψεις («επισκιάσεις»).
«Από όλες τις ανθρώπινες φυλές,
η τελειότερη, η ωραιότερη, η πιο γοητευτική και αξιοζήλευτη, η μόνη που
συνεπαίρνει προς την ζωή είναι η Ελληνική! Αυτή και μόνον αυτή, με ηνιόχους
τους στοχαστές της, οδηγεί το άρμα της σοφίας και της τέχνης μας...
Πόσο ωραίοι υπήρξαν οι
Έλληνες!» Φρ. Νίτσε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου