Kάτι υπάρχει εκεί έξω! Υπάρχει ένα πεδίο Q, μια ζωντανή υπερευφυΐα, που συνδέει τα πάντα στη Δημιουργία, μη εξαιρώντας τίποτα, οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο ή στο σώμα μας!

Γνωρίζουμε λόγω της αρχής του κβαντικού ολόγραμματος, ή ολογραφικής αρχής, ότι όλα είναι μέρος όλων των άλλων. Ξέρουμε ότι είμαστε συνδεδεμένοι μ’ αυτό το δυναμικό πεδίο μέσω αυτών που ονομάζουμε σκέψη, αίσθημα και συναίσθημα.

Πιο συγκεκριμένα, τα συναισθήματα στην καρδιά μας είναι η γλώσσα που μας ενώνει με το σύμπαν. Είναι η γλώσσα που το σύμπαν αναγνωρίζει. Ίσως να μην αναγνωρίζει τις διανοητικές διεργασίες της γλώσσας, όταν πχ. λέμε «Θεέ μου, κάνε να έρθει ειρήνη στον κόσμο». Σίγουρα όμως αναγνωρίζει τη γλώσσα του συναισθήματος όταν νοιώθουμε την ειρήνη στην καρδιά μας σαν να είναι ήδη εκεί.

Κατά την δική μου οπτική, πρόκειται για πολύ δυνατές πληροφορίες, γιατί πηγαίνουν την ιδέα της προσευχής πέρα από κάθε θρησκευτική ή πνευματική παράδοση και γιατί δημιουργούν μια εσωτερική υπερτεχνολογία ανοιχτή σε όλους. Ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις μας, τον τρόπο ζωής μας, την γενεαλογία μας, την κληρονομιά μας, ή το πώς και πού διαλέγουμε να ζούμε, μας λέει ότι κάθε στιγμή έχουμε ένα συναίσθημα και λόγω αυτού του συναισθήματος επικοινωνούμε με τον κόσμο γύρω μας.

Έτσι, αντί να βλέπουμε την προσευχή σαν κάτι που «κάνουμε» πότε πότε -όταν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο- και μετά σταματάμε και απομακρυνόμαστε, ίσως μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε την προσευχή ως τον τρόπο που νοιώθουμε τη ζωή μας! Και αφού νοιώθουμε πάντα, κάθε στιγμή της ζωής μας η ζωή μας γίνεται προσευχή.


Μπορούμε πάντα να έχουμε το συναίσθημα της ειρήνης στην καρδιά μας. Είτε οδηγούμε, είτε μελετάμε, είτε καθώς πηγαίνουμε στα μαγαζιά ή στο αεροδρόμιο, Αν σε ένα βαθμό, μπορούμε να νοιώσουμε αυτό το συναίσθημα, η ζωή γίνεται προσευχή. Έτσι, καθώς βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας, βλέπουμε έναν κόσμο που αλλάζει πολύ γρήγορα.


Μερικοί πιστεύουν ότι ο κόσμος είναι εκτός ελέγχου και νοιώθουν αδύναμοι να κάνουν οτιδήποτε. Αυτές οι αρχές όμως, μας θυμίζουν ότι είμαστε μέρος όλων όσων βλέπουμε. Ο κόσμος γύρω μας δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια αντανάκλαση του ό,τι έχουμε γίνει εσωτερικά.


Η γλώσσα αυτών των Q που ήρθαν πριν από εμάς, μας θυμίζει τι πρέπει να γίνουμε αυτά τα οποία διαλέγουμε να μας συμβούν στη ζωή. Πρέπει να γίνουμε η ειρήνη, η θεραπεία, η συνεργασία, η συμπόνια, η αγάπη, η φροντίδα που θέλουμε να έχουμε στην ζωή μας. Πρέπει εμείς να γίνουμε αυτά τα πράγματα, έτσι ώστε το πεδίο να μας τα αντικατοπτρίσει. Με αυτό τον τρόπο, ο καθένας από εμάς, μαθαίνει πώς να είναι καλύτερος άνθρωπος και καθώς, μ’ αυτόν τον τρόπο, γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, χτίζουμε έναν καλύτερο κόσμο.

Από Stelios Nikolaides

***