Ποιοι είναι οι Δραβίδες Κρήτες που μας κρύβουν για να μην μάθουμε το παρελθόν μας

 Δραβίδες, οι Προ-Έλληνες!

Υπήρξε ένας προκατακλυσμιαίος πολιτισμός. Μία κοινή κοιτίδα από την οποία εκπορεύτηκαν τρεις πολιτισμοί, που με τη σειρά τους, επηρέασαν καθοριστικά την πνευματική κυρίως, εξέλιξη της ανθρωπότητας. Ο Ελληνικός, ο Αιγυπτιακός αλλά και ο Ινδικός πολιτισμός έχουν ομοιότητες τέτοιες, που παραπέμπουν σε κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονότα, τα οποία έλαβαν χώρα προ μερικών χιλιάδων ετών…

 Η Κρητική παράδοση, με την λατρεία του Ταύρου, καθώς και η Αιγυπτιακή θρησκεία του Άπι, συγγενεύουν με την λατρεία της Αγελάδας στην Ινδία. Η κεντρική εστία αυτής της λατρείας ήταν η Μεσόγειος (μέση γη-ενδοχώρα) και ιδιαίτε-ρα, η περιοχή του Αιγαίου. Σε αυτήν την περιοχή αναπτύ-χθηκε ένας προκατακλυσμιαίος πολιτισμός, ο πολιτισμός των Δραβίδων, οι οποίοι μετά τον κατακλυσμό, μετονομά-σθηκαν σε Πελασγούς (δηλ. παιδιά του Πελάγους της θάλασσας) και αργότερα, Έλληνες.

Η έδρα τους υπήρξε η Ενδοχώρα, στο μεγαλύτερο μέρος ήταν πεδιάδα, που κάλυπτε όλη την σημερινή Μεσόγειο και υπήρχαν και υψηλά βουνά, τα οποία μετά τον κατακλυσμό, μεταβλήθηκαν στα σημερινά νησιά του Αιγαίου.

 Μία μαγνητική καλύπτρα σκέπαζε την ευλογημένη χώρα και την προστάτευε από κάθε είδους επιδράσεις, κυρίως όμως, εξασφάλιζε την αιώνια Άνοιξη στους τυχερούς κατοίκους της.

Ο πολιτισμός που ανέπτυξαν ήταν πολιτισμός όπου η πνευματική ανάπτυξη συναγωνίζονταν την τεχνοκρατική, με αποτέλεσμα μία ισορροπία και αρμονία που εξασφάλιζε μία «παραδείσια» ζωή. Μήπως όμως, αυτό μας θυμίζει το χαμένο παράδεισο, τον περιβόητο κήπο της Εδέμ του μύστη Μωυσή;

 Ο Αιγύπτιος ιερέας Σαγχονιάθων που ιερουργούσε στο 2200 π.Χ. στην Τύρο και Σιδώνα, γράφει για μία τέλεια κοσμογονία στο έργο του «Τα Φοινικά». Αυτή η πανάρχαια κοσμογονία μοιάζει πάρα πολύ με την γνωστή του Μωυσή.

 Η Κοσμογονία όμως, του Σαγχονιάθωνα προέρχεται από παλαιότερη διήγηση του Αιγύπτιου αρχιερέα Θωθ, η οποία χρονολογείται γύρω στο 6000 π.Χ. και προέρχεται από τα «Πέτρινα Βιβλία», όπως αποκαλούνται τα ιερά συγγράμματα του Ερμή του Τρισμέγιστου. Με την «στήλη της Ρωζέτης» που έφερε στο φως, επιβεβαιώθηκε ο μύστης-ιερέας Μανέθωνας για τις πληροφορίες που είχε δώσει περί μίας αρχαιότατης Αιγύπτου, η οποία υπήρχε πριν από το 6000 π.Χ. Κάτι συγκλονιστικό όμως, συνέβη το 1922, όταν ένας Ινδός αρχαιολόγος, στο Σιντ και Παντζάντ του Πακιστάν ανακάλυψε έξη σφραγιδόλιθους με εικονογραφική ανάγλυφη παράσταση τέλειας, σε τέχνη, απόδοσης. Το 1925, ανακοινώθηκε, ότι οπωσδήποτε, πρέπει να υπάρχει σχέση ανάμεσα σε αυτούς τους σφραγιδόλιθους με την εικονογραφική παράσταση του Δίσκου της Φαιστού… Το 1927, υπό την διεύθυνση του Μαρσάλ, άρχισαν ανασκαφές και βρέθηκαν οι δύο αρχαιότερες πολιτείες του κόσμου. Η Mohenzo Daro και η Harappa σε απόσταση 20 χιλ. η μία από την άλλη. Το πιο ενδιαφέρον είναι, ότι στο υπέδαφος της κάθε μίας βρίσκονται άλλες θαμμένες πολιτείες, η μία κάτω από την άλλη. Η βαθύτερα βρισκόμενες πολιτείες παρουσιάζουν αρχαιολογικά ευρήματα ανώτερης πολιτιστικής εξέλιξης. Δηλαδή όσο αρχαιότερος πολιτισμός, τόσο ανώτερος!

 Μια τέλεια ρυμοτομημένη πόλη, η Mohenzo Daro

Ποιοι ήταν οι κάτοικοι αυτών των πόλεων, των 8000 χρόνων π.Χ., οι οποίοι διέθεταν ένα άρτιο πολεοδομικό σύστημα με υδραγωγείο και δίκτυο υδροδότησης-αποχέτευσης τόσο εξελιγμένο για την εποχή; Άνθρωποι που μέσα στα σπίτια τους διέθεταν λουτρό με ζεστό και κρύο νερό; Πρόκειται για ένα λαό, που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την περιοχή της σημερινής Μεσογείου και ιδιαίτερα, τα νησιά του Αιγαίου, τα παράλια της Μ. Ασίας και την Ηπειρωτική Ελλάδα. Ταξίδεψε προς Ανατολάς αναζητώντας μία νέα πατρίδα.

 Ποια ήταν η αιτία; Ένας καταστρεπτικός πόλεμος.

Ο πόλεμος με τους άσπονδους εχθρούς τους, τους Ατλαντίνους, που εκτόξευσαν πυραύλους καταστρέφοντας την Μαγνητική τους καλύπτρα. Συνέπεια ήταν καταστρεπτι-κοί σεισμοί και ο κατακλυσμός της Ενδοχώρας από τις γύρω θάλασσες του Ατλαντικού, της Ερυθράς και της θάλασσας της Αφρικής, όπου σήμερα, είναι η περιοχή της ερήμου Σαχάρα.

 Έτσι, οι πρόγονοι μας αναγκάστηκαν, όσοι επέζησαν, να φύγουν άλλοι προς την Δύση, όπως ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα και άλλοι, οι περισσότεροι, προς την Ανατολή, για να βρουν ασφαλέστερη πατρίδα.

 Όλα σήμερα μας βεβαιώνουν, ότι οι Άριοι έφτασαν στην Ινδία πολύ αργότερα (κατά μερικές χιλιάδες χρόνια) από τους Δραβίδες. Οι Άριοι βρέθηκαν μπροστά σε ανώτερο πολιτισμό από το δικό τους. Τουλάχιστον 120.000.000 Ινδών σήμερα, μιλούν Δραβινιακής προέλευσης γλωσσικά ιδιώματα!

Πολιτισμός συνάμα τεχνολογικός, αλλά κυρίως, πνευματικός.

 Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο η Κρήτη ήταν η κεντρική εστία του Δραβινικού πολιτισμού με την λατρεία του Ταύρου, την οποία συναντούμε και στη γειτονική Αίγυπτο με τον ιερό Σέραπι και Άπι και η οποία προέρχεται βέβαια, από τους Δραβίδες. Και οι τρεις λαοί, Αιγύπτιοι, Έλληνες και Ινδοί, ανέπτυξαν θρησκευτικά θεϊστικά χαρακτηριστικά, με λατρεία της θήλειας Αρχής, της Μόνης και μίας Αρχής (Μονοθεϊσμός).

Μετά τον μεγάλο Κατακλυσμού, που αναφέρεται σ’ όλες τις μυθολογίες των αρχαίων λαών, στην Κρήτη παρέμεινε αρκετός πληθυσμός. Έτσι, η Κρήτη συνέχισε να διαδραματίζει μεγάλο ρόλο σε ολόκληρη την Μεσόγειο, με τον έξοχο πολιτισμό που ανέπτυξε.

 Η Ελληνική Μυθολογία μας πληροφορεί για όλα όσα συνέβησαν, αν βέβαια, την διαβάσουμε με προσοχή και την αποσυμβολίσουμε. Ο μύθος του Ησίοδου και του Ομήρου διηγείται την περιπέτεια του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, που παρέμειναν 9 ημέρες μέσα στο πλοίο τους, όσο κράτησε ο φοβερός κατακλυσμός. Ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα άραξαν πάνω στον Παρνασσό και προσευχήθηκαν στο Δία για τη σωτηρία τους. Ήταν αυτοί, που θα γεννούσαν τη μελλοντική νέα φυλή των Ελλήνων-Πελασγών!

 Η μόνιμη κιβωτός των κρυμμένων γνώσεων της Ανθρωπότητας, η Αίγυπτος, είναι αυτή που θα μας αποκαλύψει τα μεγάλα μυστικά, όταν αποσυμβολιστεί και η άλλη όψη της Αιγυπτιακής ιερογλυφικής γραφής. Τότε θα μάθουμε όλη την αλήθεια, που ο Ιερέας Μανέθωνας -εποχή Πτολεμαίων- υπονοεί!

Ν.Μαργιωρής