Πίσω από το τζάμι!

Τόσοι άνθρωποι κορέκτ, πειθαρχημένοι, λογικοί, ταλαντούχοι, με επιτυχημένες καριέρες και φαίνεσθαι, παραμένουν εντούτοις πίσω από το τζάμι, απλοί θεατές της ζώσας ζωής. Θεατές, μαζί με τους άλλους, τους ατάλαντους, τους «κακούς» κ.λπ. Πίσω από το τζάμι δίνουν την παράστασή τους συντηρώντας μια αυθαίρετη εικόνα του εαυτού τους και του κόσμου, υποκαθιστώντας έτσι το μέγα ζητούμενο: την αληθινή ζωή, τα αληθινά συναισθήματα, την κβαντική ελευθερία του όντος! Παρόλα αυτά το σήμα από απέναντι εκπέμπεται αδιάλειπτα! Όσο κι αν κλείνει ο άνθρωπος τα αυτιά του, όσο κι αν προκαλεί μέσω βραχυκυκλώματος εξάρσεις για να παραμένει ζωντανός, το σήμα της ζώσας ζωής τον καταδιώκει έως τέλους. Ο άνθρωπος ζητά να έχει τον έλεγχο, ακόμα και στις μεγάλες του στιγμές! Έτσι, παρότι πλησιάζει, το τζάμι δεν σπάει… Αυτό που σε χωρίζει από την ζώσα ζωή σπάει μόνον όταν δεχτείς να αφεθείς στην αγκαλιά της Ζωής χωρίς πρόθεση, με πλήρη ανιδιοτέλεια, αθώα. Να δεχτείς να βουτήξεις στο άγνωστο, στο μη φαίνον μέρος της Ψυχής, ήσυχος και βέβαιος πως ο θεός-Εαυτός σου θα σε πιάσει! Τότε από θεατής γίνεσαι θεός!