Στριμωγμένη ασφυκτικά μέσα στο πλήθος των προσκυνητών -του οποίου η παντελής έλλειψη πνευματικής ανάτασης συναγωνιζόταν εκείνη του πατριάρχη- έψαχνα απελπισμένα τρόπο να αποδράσω! Αυτό λοιπόν ήταν το όνειρό μου να παρευρεθώ στον αγιασμό των υδάτων κατά την εορτή των Θεοφανείων, εκεί όπου βαπτίστηκε ο Χριστός; Ο Ιορδάνης, όσο κατάφερα να δω, μόνο λασπόνερα μου φάνηκε. Σε κανένα σημείο δεν αναπαύτηκε το βλέμμα μου! Κανένα ρήγμα στο χωροχρόνο ώστε να αναφανούν οι εικόνες της Παρουσίας Σου εκεί, Χριστέ μου αγαπημένε… Τόσος κόπος, τόση φασαρία να βρεθώ εκεί, μόνο και μόνο για να νιώσω τόσο ξένη; Και είχε τόσο ελπιδοφόρα ξεκινήσει το προσκύνημα εκείνη την ημέρα, σκεφτόμουν… Ο πατριάρχης των Ορθόδοξων Παλαιστινίων, ο Ηλίας, μας μάζεψε από τον δρόμο που μάταια περιμέναμε κάποιο ταξί, και μας συνόδευσε ως εκεί, αφού στο πατριαρχείο ουδείς δέχτηκε να μας πάρει μαζί του… Σαν να γνωριζόμασταν πάντα! Συνάντηση «τρίτου τύπου»! Αυτή η συνάντηση ήταν τουλάχιστον το κέρδος της επίσκεψης μας εκεί… Περίλυπη μέσα στις σκέψεις μου, σήκωσα το κεφάλι ψηλά. Έμεινα άφωνη! Στον καταγάλανο ουρανό είδα δυο πάλλευκα περιστέρια να διασταυρώνονται! Και ύστερα με μεγάλη ταχύτητα να χάνονται στον ορίζοντα. Αμέσως έστρεψα το βλέμμα μου στο πλήθος να δω αν έγινε αντιληπτό! Ουδείς κοίταζε επάνω! Ο ουρανός για μια ακόμη φορά συνταρακτικά εποίησε σημείο. Αυτό ακριβώς εξάλλου είναι το θαύμα: παράλληλες πραγματικότητες ισχύος που η ανόητη νοημοσύνη μας αγνοεί! Φεύγοντας στριμωγμένοι σ’ ένα φορτηγάκι γεμάτο ρασοφόρους, ένας μοναχός γύρισε το κεφάλι του από το μπροστινό κάθισμα και, κοιτώντας με διαπεραστικά μέσα στα μάτια, έβγαλε μέσα από το ράσο του ένα πρόσφορο με την σφραγίδα της Παναγίας και μου το έδωσε. Μέχρι σήμερα το πρόσφορο δεν έχει αλλοιωθεί… Ήταν ο τότε ηγούμενος της Μονής του Τιμίου Σταυρού, Διονύσιος. Χρόνια μετά (το 2004) τον ανακάλυψα στο μοναστήρι της Πέτρας στα Άγραφα. Του θύμισα την ιστορία με το πρόσφορο… Συγκινήθηκε… Θεϊκά ίχνη πάνω στην οριζόντια ιστορία του κόσμου… Σπανίου κάλλους το πλάσμα αυτό… Το ίδιο βράδυ έκανε την κουρά ενός μοναχού. Ασύλληπτοι λόγοι… Σαν να γινόταν υποδοχή στο αγγελικό σχήμα της δικής μου ψυχής… Άνοιξαν οι ουρανοί… Όπως τότε!
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου