Στα πολλά ταξίδια μου στην αγία πόλη Σε έψαξα παντού: σε τόπους και μνημεία που συνδέονται με την ζωή Σου, στις εκκλησιές, στον Γολγοθά, στην Γεσθημανή, στα σοκάκια της εντός των τειχών Ιερουσαλήμ… Εκείνα τα μαγικά χρόνια της αθωότητας, τότε που κάθε ταξίδι ήταν προσκύνημα στην αλήθεια του Ανθρώπου… Διάχυτη η αίσθησή Σου… Στον αέρα, στο φως, στην θέα της Ιερουσαλήμ από την Γεσθημανή εκεί όπου «μια προσευχή σ’ ένα περβόλι με ελιές δεν σ’ αφήσανε ποτέ να την τελειώσεις»… Στις χρυσαφένιες εικόνες της μνήμης προεξάρχει ένα σούρουπο με τα συνταρακτικά χρώματα του φωτός να δίνουν την τελευταία τους μάχη με την νύχτα. Περπατώντας την ώρα αυτή στα περίχωρα της Ιερουσαλήμ, ακούγοντας τα βελάσματα και τον ήχο από τα κουδούνια των προβάτων που ένας νεαρός βοσκός οδηγούσε έξω από την πόλη, με πλημμύρισε παράξενη συγκίνηση. Χριστέ μου! Σε είδα να περπατάς θεϊκός και υπέροχος διαχέοντας στον χώρο την μαγική Σου ακτινοβόλο δύναμη, και να οδηγείς το ποίμνιο Σου πέρα μακριά στον αιθέρα… Ήμουν κι εγώ εκεί… Αγαπημένε…
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου