Ο Έλληνας «τζίτζικας»

• Πριν στοχοποιηθεί η Ελλάδα και διογκωθεί ανεξέλεγκτα το χρέος της -αφού την παραπλάνησαν ως προς τις λύσεις καθώς η μόνη πρόταση όλων ήταν ο διαρκής ληστρικός δανεισμός και η απροκάλυπτη ομηρία στα χέρια των «σωτήρων» της- o Έλληνας δεν έπαυσε ποτέ να είναι αυτό που πάντοτε ήταν. Καχύποπτος απέναντι σε ένα κράτος που δεν τον προστατεύει, αλλά αντιθέτως διαρκώς τον απειλεί. Αναρχικός: αφεντικό του εαυτού του καθώς μόνος του μηχανεύεται κάθε τρόπο για να διασφαλίσει τα του εαυτού του και του οίκου του. Καθόλου πρόθυμος να αποδεχτεί συνθήκες εργασίας απάνθρωπες χωρίς ανάπαυση, ψυχαγωγία κ.λπ. Παρ’ όλα αυτά φιλότιμος, φιλόξενος, γενναιόδωρος, ο Έλληνας αγαπά την ζωή, την διασκέδαση, το «έξω», κι ας είναι αυτό μια βόλτα, ένα σουβλάκι, ένας καφές. Τι παράδοξο! Οι Έλληνες που δεν πλήρωναν τους φόρους -από ένα πνεύμα έμφυτης άμυνας και δυσπιστίας προς ένα κράτος το οποίο κατά κανόνα στην ιστορία υπήρξε δυνάστης του- βοηθούσαν εντούτοις τις οικογένειες τους, γνωστούς και φίλους. Δεν αναφέρομαι προφανώς στην φοροδιαφυγή των «πολυτελών». Αυτοί αποτελούν μια ιδιαίτερη, διεθνή, διεφθαρμένη «τάξη» η οποία ούτως ή άλλως βρίσκεται στο απυρόβλητο! Στην Ελλάδα υπήρχε πάντοτε κοινωνική αλληλεγγύη ψυχής, μακρινό όνειρο για τους ατομιστές ευημερούντες δανειστές μας! Αυτή ακριβώς αναπλήρωνε την τεράστια απουσία κοινωνικής μέριμνας του κράτους σε ζωτικές ανάγκες του καθημερινού βίου, όπως η φροντίδα των παιδιών της προσχολικής ηλικίας και η γηροκόμιση και περίθαλψη των γερόντων. Πολύτιμη εξάλλου η ανθρώπινη βοήθεια των συγγενών στα νοσοκομεία κ.λπ. Ακόμα όμως και στην κακή του εκδοχή ο Έλληνας έτρωγε αλλά έδινε κιόλας, αντισταθμίζοντας πολλαπλώς το απειθάρχητο του χαρακτήρα του. Με ένα τεράστιο πάντοτε ελαφρυντικό: κανείς εκ των πολιτικών που τον κυβερνούν δεν τον έπεισε, δεν του πρότεινε ξεκάθαρους, έντιμους κανόνες του παιγνιδιού!  Ο Έλληνας εκτός από την απρόβλεπτη, και γι’ αυτό επικίνδυνη για τους «πειθαρχημένους» ξένους τρέλα του, εξακολουθεί να έχει -ή ακριβώς λόγω αυτής;- μεγάλη δόση ανθρωπιάς και αλληλεγγύης! Αυτό είναι το τραγούδι του «τζίτζικα»! Πράγμα που σημαίνει ούτως ή άλλως μεγάλο κοινωνικό όφελος! Νά γιατί οι ξένοι δεν θα καταλάβουν ποτέ τον λόγο που ο Θεός γουστάρει τους Έλληνες!

*