Ο Χριστός δρα με απλότητα και πνευματικό κάλλος προσκαλώντας τον άνθρωπο στον θαυμαστό του κόσμο!

Πορευόταν ο Χριστός στην πόλη Ναίν, μαζί με τους μαθητές του και πλήθος πολύ. Μόλις πλησίασε προς την πύλη της πόλης, είδε να μεταφέρουν έξω έναν νεκρό: το μονάκριβο παιδί μιας χήρας… Καθώς την είδε ο Χριστός την σπλαχνίστηκε, και της λέει: «Μην κλαις!» Άγγιξε το νεκρό σώμα και είπε: «Νεανίσκε, σοι λέγω εγέρθητι!» Και αυτός σηκώθηκε και άρχισε να μιλάει! Ο Χριστός τον παρέδωσε τότε στην μητέρα του! Τους κατέλαβε τότε όλους φόβος! Και δόξαζαν τον Θεό!

«Μεγάλος προφήτης εμφανίστηκε ανάμεσά μας!», «Ο Θεός επισκέφτηκε τον λαό του!» έλεγαν. Και η φήμη του διαδόθηκε σε όλη την Ιουδαία και τα περίχωρα!

Πάντα φόβο νιώθει ο άνθρωπος μπροστά στο θαύμα! Γιατί το αίτημά του δεν αντιστοιχεί ακόμα στην συνείδησή του! Ακόμα δεν είναι το θαύμα για αυτόν κάτι φυσικό! Ο Χριστός δρα με απλότητα και πνευματικό κάλλος προσκαλώντας τον άνθρωπο στον θαυμαστό του κόσμο! Μας προσκαλεί να γίνουμε Χριστοί, δηλαδή θαυματουργοί! Και όχι «χριστιανοί». Οπαδοί δηλαδή μιας θρησκείας άλλης από τον ναό της ψυχής μας!

*