ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ!

Η ΜΩΒ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ...

3 Οκτ 2013

«Μη φοβάσαι! Από δω και πέρα θα αλιεύεις ανθρώπους!»

Ο Χριστός βρισκόταν στην Γαλιλαία, στην λίμνη της Γενησαρέτ, και κόσμος πολύς συνέρρεε για να τον ακούσει πιέζοντάς τον ασφυκτικά! Είδε τότε δυο πλοιάρια να έρχονται, και έκανε νόημα στο ένα να πλησιάσει. Ήταν μέσα ο Πέτρος! Του ζήτησε να τον πάρει και να απομακρυνθούν λίγο από την ακτή. Έτσι και έγινε, και ο Χριστός μίλησε στα πλήθη από το πλοιάριο.

Και όταν τελείωσε η ομιλία, λέει του Πέτρου: «Πήγαινε τώρα στα βαθιά να ρίξεις τα δίχτυα να πιάσεις ψάρια!» -«Διδάσκαλε, όλη νύχτα είχαμε ρίξει τα δίχτυα, και δεν πιάσαμε τίποτα!» -«Πήγαινε τώρα, και θα πιάσεις ψάρια!» Ο Πέτρος για μια ακόμη φορά τραγικός στην ανθρώπινη του αδυναμία και αμφισβήτηση… Πηγαίνει, εντούτοις, και ρίχνει τα δίχτυα!

Και μάζεψε τόσα ψάρια που δεν μπορούσε να τα χωρέσει το καΐκι του! Φώναξε, λέει, και το διπλανό πλοιάριο που ήταν μέσα οι γιοι του Ζεβεδαίου, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. Το γέμισαν, και πάλι περίσσεψαν ψάρια που δεν μπορούσαν καν να τα σηκώσουν!

Θυμήθηκα τον στίχο του Ελύτη: «Θεέ μου, το ελάχιστο σου ζήτησα και με τιμώρησες με το πολύ!» Λίγα ψάρια πήγαν να βγάλουν οι μαθητές για να ζήσουν, και με την ευλογία του Χριστού πλημμύρισαν από ψάρια! Είναι εντυπωσιακή αυτή η ιστορία! Φυσικά ο Πέτρος μόλις είδε όλο αυτό που έγινε, θαμπώθηκε, όπως και οι άλλοι μαθητές, αλλά και φοβήθηκε.

«Διδάσκαλε, φύγε από μένα! Είμαι αμαρτωλός άνθρωπος!» Ντράπηκε που δεν τον άκουσε εξαρχής, που έβαλε δεύτερο λόγο πάνω στον λόγο του. Του λέει ο Χριστός: «Μη φοβάσαι! Από δω και πέρα θα αλιεύεις ανθρώπους!»

Σ’ αυτή την ιστορία βλέπουμε κάποια σημεία που αφορούν κι εμάς. Πρώτον, τον άνθρωπο που πάει από μόνος του να κάνει κάποια πράξη, καλού υποτίθεται, αλλά δεν του βγαίνει. Στην συνέχεια, του υποδεικνύει ο Θεός τι να κάνει, αλλά δεν τον πιστεύει! Διότι εμπιστεύεται την εμπειρία του! «Έριξα τα δίχτυα και δεν έπιασα τίποτα! Τι μου λες τώρα να τα ξαναρίξω!» Δείχνει μια κατάσταση συνείδησης αυτό!

Και όταν βρίσκεται μπροστά στο θαύμα, έρχεται σε συναίσθηση, καταλαβαίνει πως ο λόγος αυτός δεν ήταν ανθρώπινος αλλά προερχόταν από τον Χριστό, τον ίδιο τον Θεό στην Γη, ο οποίος ήθελε κάτι να του δείξει μέσα απ’ αυτό!

Στην συνέχεια λέει κάτι ακόμα το Ευαγγέλιο κλείνοντας την ιστορία αυτή. Αφού προσάραξαν οι μαθητές τα πλοιάρια στην στεριά, τα άφησαν όλα και τον ακολούθησαν! Είναι καταπληκτικό αυτό! Άφησαν και τα πλοιάρια και τα ψάρια κι έφυγαν μαζί του! Δείχνει ότι παρόλο το ανθρώπινο μέρος τους -με τις αδυναμίες, τις αμφιβολίες, τα όριά του- έκαναν εντούτοις την πιο μεγάλη κίνηση, αυτή που τους μετέτρεψε σε αποστόλους εσαεί!

Τα άφησαν όλα και τον ακολούθησαν! Την ίδια ώρα που στην Γεσθημανή κοιμήθηκαν! Αφήνοντας τραγικά μόνο τον δάσκαλό τους! Εκείνοι, που αργότερα μαρτύρησαν γι’ αυτόν! Ο άνθρωπος ζητά το θαύμα, κάτι υπερβατικό που θα τον πείσει! Μέχρι τότε δεν γνώριζαν άραγε, δεν είχαν δει ποιος είναι ο Χριστός; Όλα αυτά μας δείχνουν μια αρχαία, σύγχρονη ιστορία!

Κυρίως πως ο Θεός έχει την δύναμη να ανατρέψει τα πράγματα που συμβαίνουν εδώ στην Γη, αλλά δεν επιλέγει να το κάνει. Στην ιστορία αυτή έδειξε ο Χριστός στον Πέτρο και στους άλλους μαθητές, πως έχει την δύναμη του πλήρους ελέγχου στην Γη, να κάνει οτιδήποτε, αφού όλη η Δημιουργία ένα κτίσμα δικό του είναι! Δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο Υιός του Θεού, ο Ζων Θεός! Όμως αυτό που τους ζήτησε στην συνέχεια, δείχνοντάς τους την εξουσία που είχε πάνω στο υλικό επίπεδο, ήταν όχι το πώς να ψαρεύουν πολλά ψάρια -ούτε τους είπε εξάλλου κάποιο μυστικό για να το πετυχαίνουν συνέχεια- αλλά το πώς να γίνουν αλιείς ανθρώπων! Το πώς να οδηγήσουν τους ανθρώπους στην αλήθεια!

Είναι σημαντικό να δούμε πως ο Χριστός, που ως ενσαρκωμένος άνθρωπος  μπορούσε και ανάσταινε νεκρούς, αποδέχτηκε να μην υπερασπιστεί τον εαυτό του! Και το κτίσμα, ο άνθρωπος, σταύρωσε τον Κτίστη! Εδώ είμαστε μπροστά σε ένα τεράστιο μυστήριο που ακινητοποιεί την ανθρώπινη λογική! Πώς είναι δυνατόν το πλάσμα να σταυρώσει τον πλάστη! Πώς ο Χριστός, ο Γιος του Θεού, δέχτηκε να υποστεί όλο το μένος του σατανά, ο οποίος χρησιμοποίησε τους ανθρώπους! Αν υποτεθεί ότι οι σταυρωτές ήταν άνθρωποι!

Ο άνθρωπος δεν είναι κακός από μόνος του! Ούτε είναι σε θέση να κάνει τέτοια αποτρόπαια πράξη. Είδαμε τον Χριστό να παραμένει βουβός όταν ο Πιλάτος τον ρώτησε: «Ποιος είσαι; Γιατί δεν μου απαντάς! Έχω εξουσία να σε σκοτώσω και εξουσία να σε ελευθερώσω!» Και ο Χριστός του απάντησε: «Δεν έχεις καμιά εξουσία πάνω μου!»

Αυτό δεν σημαίνει πως ο Χριστός θέλει εμείς να σταυρωθούμε! Εκείνος εξάλλου γι’ αυτό σταυρώθηκε: για να μην σταυρωθούμε εμείς, από κει και πέρα. Ο μετά Χριστόν κόσμος, αν εξακολουθεί να σταυρώνεται, είναι από δική του ευθύνη και επιλογή!

Ο Χριστός άνοιξε τον δρόμο της ανάστασης! Εμείς, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, που κρατάμε την αποστολική χάρη των Μυστηρίων, θα έπρεπε να ζούμε αναστάσιμα! Δηλαδή με χαρά! Σ’ αυτόν τον άχαρο -κυριολεκτικά- κόσμο, το μόνο πράγμα που μπορεί να φέρει χαρά είναι η ευλογία!

Η ευλογία λείπει από τα έργα των ανθρώπων! Γι’ αυτό και είναι άχαρα! Η ευλογία λείπει από τον κόσμο! Και γνώσεις υπάρχουν, και δυνάμεις υπάρχουν και τεχνολογία υπάρχει! Ευλογία δεν υπάρχει! Παρά μόνον εκεί που υπάρχει! Υπάρχουν άνθρωποι ισχυροί νοητικά, και με ταλέντα πολλά.

Άμα δεν υπάρχει ευλογία, είναι νεκρό γράμμα. Τα έργα μας δεν έχουν πνοή! Δεν έχουν ζωή! Δεν έχουν μεταμορφωτική δύναμη! Και τα μεγέθη δεν είναι ποσοτικά όπως είπαμε. Το ζήτημα δεν είναι να κάνουμε τα τεράστια πράγματα, αλλά τα ευλογημένα πράγματα. Αυτό που μπορούμε κάθε μέρα, την απλή καθημερινότητα, βάζοντας σ’ αυτήν φυσικά ο καθένας από μας τα χαρίσματα και τα ταλέντα του, τα οποία δεν είναι τυχαία ούτε και δικά μας -ο Θεός τα δίνει.

Και να επικαλούμαστε την ευλογία του Θεού! Να ευλογεί τα έργα μας και να τα ζωοποιεί! Διαφορετικά ό,τι και να κάνουμε, είναι νεκρό! Κι εμείς το ίδιο! Και πορευόμαστε εν σκιά θανάτου! Το μέλημά μας θα πρέπει να είναι το πώς να κρατούμε το βλέμμα του Θεού πάνω μας! Και το βλέμμα του Θεού μόνο η καθαρή καρδιά, η καθαρότητα, μπορεί να το ελκύσει!

Γι’ αυτό, εξάλλου, ο Χριστός είπε πως η βασιλεία των ουρανών ανήκει στα παιδιά! Και πως οι σοφοί μωραίνονται μπροστά στο μυστήριο του Θεού! Ο Θεός αποκαλύπτεται στα παιδιά και κρύβεται από τους σοφούς! Και «παιδιά» δεν είναι μόνο τα παιδιά στην ηλικία, αλλά και οι έχοντες παιδική καρδιά, παιδική συνείδηση. Παιδιά είναι όσοι έχουν χαρά και διατίθενται πάντα για παιγνίδι, πάντα για το καλό!

*

Δεν υπάρχουν σχόλια: