Δίνεται στον καθέναν ευκαιρία να εκφραστεί και να προσφέρει

Και αυτό γίνεται σε ένα κλίμα αγάπης, ελευθερίας και ανιδιοτέλειας καθώς εμείς εδώ όλοι δεν έχουμε σχέση με οικονομικές συναλλαγές! Κι αυτό είναι μια ευλογία και μια διασφάλιση ότι δεν έχουμε σημείο θανάτου. Γιατί ένα από τα ισχυρότερα σημεία θανάτου είναι το χρήμα! Εμείς είμαστε φίλοι! Όσοι έρχονται εδώ, είναι από αγάπη και πνευματική συγγένεια! Δεν έχουμε τίποτα το κοσμικό να διεκδικήσουμε!

Υπάρχουν κάποιοι που εργάζονται ανιδιοτελώς και προσφέρουν τον εαυτό τους εδώ καθημερινά ολημερίς για τον σταθμό και την λειτουργία του σπιτιού αυτού που φιλοξενεί τόσο κόσμο! Είναι σημαντικό σ’ έναν κόσμο που στηρίζεται στο χρήμα, στο συμφέρον και στην συναλλαγή -είτε σε υλικό είτε σε ψυχολογικό είτε σε άλλο επίπεδο- εμείς εδώ παράλληλα να φτιάχνουμε πρότυπα ζωής που να μην έχουν καμία σχέση με αυτό!

Γιατί ο κόσμος δεν αλλάζει ούτε με θεωρίες ούτε με βία ούτε με δογματισμούς και φανατισμούς, ούτε με την επιβολή μιας θρησκείας ή μιας ιδεολογίας έναντι μιας άλλης. Όλα αυτά απλώς διαιωνίζουν την διαίρεση, και δημιουργούν τους εκάστοτε «απέναντι» οι οποίοι θα συσπειρωθούν εναντίον.

Όλη η ιστορία του κόσμου είναι γεμάτη από επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις! Κάπου αλλού παίζεται αυτό που παίζεται! Σ’ αυτό το ντόμινο που μπορεί να κινήσουν ψυχές καθαρές από το συμφέρον, με την ανιδιοτέλεια του να προσφέρονται και να υπηρετούν το θέλημα του Θεού. Τέτοιες κινήσεις όσο μικρές κι αν είναι, ευλογούνται! Από αυτές τις κινήσεις διασώζεται ο κόσμος!

Πάνω στην Γη που ζούμε και κατοικούν όλα αυτά τα τέρατα που βλέπουμε, ταυτοχρόνως κατοικούν και άγιοι, άγιες ψυχές, περπατούν και άγγελοι ακόμα! Υπάρχουν συνειδήσεις που ευλογούν, καθαρίζουν, μεσολαβούν αποκαθιστώντας πράγματα… Και η Γη έτσι ακόμα γυρίζει! Αλλιώς θα είχε βουλιάξει κάτω από την αμαρτία μας!

Είμαστε πάρα πολύ μακριά από αυτό που μας ζήτησε ο Χριστός! Αυτό που ζήτησε είναι οι κακοί να γίνουν καλοί και οι καλοί να γίνουν άγγελοι! Όταν λέμε «καλοί», εννοούμε να γίνουν άνθρωποι! Γιατί όταν μιλάμε για ανθρώπινο ον με την Χριστική έννοια, μιλάμε για το σημείο που μέσα στον άνθρωπο έχει νικήσει η αγάπη και μετά. Πριν από αυτό, δεν μιλάμε για άνθρωπο, αλλά για ένα ανθρωπόμορφο ον που κάνει μια διαδρομή κατάκτησης της ανθρώπινης ύπαρξης.

Από την στιγμή που το ανθρωπόμορφο αυτό ον θα συγχωρήσει τον εαυτό του και τον κόσμο, μιλάμε για άνθρωπο. Ο Χριστός έδωσε ένα κλειδί: την συγχώρηση! «Συγχωρήστε τον εαυτό σας, συγχωρήστε τους άλλους, συγχωρήστε τα πάντα! Και θα είστε ελεύθεροι!» Την στιγμή που βρίσκει κανείς την αγάπη μέσα του και συγχωρεί, γίνεται άνθρωπος, με την Χριστική έννοια. Και τότε ξεκινάει ένα άλλο ταξίδι.

*