Όσο θα υπάρχει ο άνθρωπος, θα υπάρχει πάντα μια ενστικτώδης τάση
προς την δημιουργία. Όσο ο άνθρωπος θα αισθάνεται άνθρωπος, θα προσπαθεί να
δημιουργήσει κάτι. Σ’ αυτό βρίσκεται ο δεσμός με τον Δημιουργό του. Τι είναι η
δημιουργία; Σε τι χρησιμεύει η τέχνη; Η απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα βρίσκεται
σ’ ένα σχήμα: «H
τέχνη είναι μια προσευχή». Αυτό λέει τα πάντα. Με την τέχνη ο άνθρωπος εκφράζει
την ελπίδα του. Οτιδήποτε δεν εκφράζει αυτή την ελπίδα, όποιος δεν έχει πνευματικά
θεμέλια, δεν έχει καμιά σχέση με την τέχνη. Αυτό που παράγει θα ήταν στην
καλύτερη των περιπτώσεων, μια λαμπρή πνευματική ανάλυση. Για παράδειγμα, όλο το
έργο του Πικάσο είναι θεμελιωμένο σ’ αυτή την πνευματική ανάλυση. Ο Πικάσο
ζωγράφιζε τον κόσμο στο όνομα της ανάλυσής του, του πνευματικού του
οικοδομήματος και, παρόλο το γόητρο του ονόματός του, οφείλω να ομολογήσω ότι
δεν προσέγγισε ποτέ την τέχνη.
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου