Η βραδιά ξεκίνησε με τον εθνικό μας
ύμνο, την Συννεφιασμένη Κυριακή! Μια επταμελής εξαιρετική ορχήστρα συνόδευσε
ουσιαστικά τον κόσμο, που τραγουδούσε μαζί της! Ιδιοφυής η ιδέα του Ξαρχάκου! Δεν
υπήρχαν τραγουδιστές επί σκηνής! Οι φωνές των μελών της ορχήστρας κουρδισμένες
σωστά -κάποιες μάλιστα ήταν και έκπληξη, όπως του εξαίρετου Νεοκλή Νεοφυτίδη, ο
οποίος μας μάγεψε για μια ακόμη φορά με το υπέροχο πιάνο του!- ενώνονταν με τις εκατοντάδες φωνές του
κοινού!
Ο Ξαρχάκος σαν αρχαία φιγούρα από
ελληνικό αγγείο σχεδόν χόρευε τελετουργικά στην σκηνή διευθύνοντας με πάθος -ορχήστρα
και κοινό!- καθώς την διέτρεχε σαν άνεμος…
Ένα ταξίδι στην ψυχή μας, στο DNA μας,
με την μουσική να κυλάει στις φλέβες μας, στην καρδιά μας… Στιγμές που νιώθεις
πόσο Μεγάλη είναι η πατρίδα μας και ο πολιτισμός της! Και ιδιαίτερα όπως, αυτή
η όμορφη και παράξενη πατρίδα που μας έλαχε, διαποτίζει την μουσική μας, το ελληνικό
τραγούδι που είναι το σύγχρονο δώρο μας -η Ελληνική Γραμμή με όλο το φως που
εμπεριέχει!- στον κόσμο: συγκλονιστική έκφραση της ελληνικής ψυχής! Κανείς λαός
δεν έχει τραγουδήσει έτσι συνταρακτικά τον έρωτα, τον πόνο, την αγάπη, την
ελπίδα, το θαύμα της ζωής!
Ήταν μια υπέροχη βραδιά όπως μόνο οι
ελληνικές νύχτες μπορούν να είναι, με την μαγεία του φθινόπωρου, κάτω από τον
Παρθενώνα της Αθηνάς-Παναγιάς μας, που μας γέμισε Ελλάδα! Ευχαριστούμε από
καρδιάς όλους τους συντελεστές!
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου