Υπάρχει μια λεπτή οριακή γραμμή
ανάμεσα στην τρέλα και στην τόλμη. Χρειάζεται ο πυρσός της καρδιάς για να
βρεθεί αυτό το όριο. Έχοντας εισέλθει μια φορά στην επικράτεια της τρέλας,
δύσκολα μπορεί κανείς να επιστρέψει μετά σε μια σοφή τόλμη. Οι Σοφοί ήταν
τολμηροί, οι άγιοι ήταν τολμηροί, αλλά όμως δεν δέχονταν την τρέλα, γιατί αυτή
είναι πρώτα απ’ όλα αποκρουστική. Οδηγεί σε κατοχή με όλες τις σκοτεινές της
συνέπειες. Πόσο άσχημη είναι η εικόνα της κατέχουσας οντότητας που προσπαθεί να
βγάλει έξω από το σώμα τον λεπτοφυή φορέα! Δεν μπορεί να υπάρξει τίποτε πιο
απαίσιο από το θέαμα δύο λεπτοφυών σωμάτων που φιλονικούν για ένα γήινο
περίβλημα.
Μερικοί κουφιοκέφαλοι, γεμάτοι έπαρση,
νομίζουν ότι τους επιτρέπονται τα πάντα. Όταν όμως χάνουν τα δόντια τους, δεν
πρέπει να εκπλήσσονται, αλλά να ψάχνουν κοντά για τις αιτίες. Μερικοί λένε:
«Όλα μου επιτρέπονται». Όμως δεν είναι όλα προς το συμφέρον. Όλα μου
επιτρέπονται, εγώ όμως δεν θα αφήσω τίποτε να με κυριέψει. Η ελαφρομυαλιά είναι
ένα παγκοσμίως διαδεδομένο ελάττωμα. Κυρίως πρόσεχε την προδοσία και την
ελαφρομυαλιά. Από την ελαφρομυαλιά γεννιέται η προδοσία.
Οι άξιες διάνοιες υποφέρουν κάτω από
τα κύματα της τρέλας και της άγνοιας. Η ελαφρομυαλιά δεν συμβαδίζει με τις
ανακαλύψεις της επιστήμης. Πραγματικά, καθένας μπορεί να ετοιμάσει μια άβυσσο
για τον εαυτό του, αν το επιθυμεί. Αλλά οι παράφρονες δεν έχουν το δικαίωμα να
συμπαρασύρουν τους άξιους μαζί τους. Η ελαφρομυαλιά του κόσμου είναι
εγκληματική. Είναι δυνατόν να μην παρατηρούν τον κίνδυνο; Οι γλώσσες της φλόγας
αναγγέλλουν την καταιγίδα του πνεύματος που πλησιάζει, αλλά οι άνθρωποι είναι
απρόθυμοι να κατανοήσουν τα σημεία των καιρών!
Μορύα
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου